Jaki jest sens mojego życia?

„Przez całe życie szukałem prawdy […]. Poznałem moją przyszłą żonę i zapoznałem się z naukami Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Coraz bardziej ciekawił mnie silny duch, którego odczuwałem podczas spotkań. Zacząłem czytać Księgę Mormona i byłem zdumiony prawdą, o jakiej ona świadczy! Księga Mormona pozwoliła mi lepiej poznać Biblię […]. Czytając Księgę Mormona, każdy może poczuć, że jest bliżej naszego Zbawiciela i każdy może zrozumieć sens życia”.

„Ukończyłam studia i w wieku 21 lat osiągnęłam wszystko, co chciałam: miałam dobrą pracę, fajny samochód i intensywne życie towarzyskie. Jednak wciąż nie byłam szczęśliwa. Czułam, że muszę skontaktować się z misjonarzami […]. Przystałam na ich propozycję i zaczęłam czytać Księgę Mormona. Czytałam, studiowałam, modliłam się i zrozumiałam, że zawiera prawdę […]. Przystąpienie do Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich było najlepszą decyzją, jaką kiedykolwiek podjęłam. Celem ewangelii nie jest uczynienie twojego życia doskonałym — ona daje ci możliwość jak najlepszego wykorzystania absolutnie wszystkiego oraz przekonanie, że nigdy nie jesteś sam.

„Po roku studiów odniosłam wrażenie, że życie musi być czymś więcej niż codzienną egzystencją. Zdałam sobie sprawę, że muszę odnaleźć Boga. Chciałam dowiedzieć się, który Kościół jest prawdziwy. Zbadałam wiele religii […]. Wówczas moja najlepsza przyjaciółka wysłała do mnie misjonarzy. Wcześniej coś takiego na pewno by mnie rozdrażniło, ale byłam akurat w momencie, w którym aktywnie szukałam odpowiedzi. Chciałam sama się przekonać. Przesłanie misjonarzy o planie szczęścia przygotowanym przez Ojca Niebieskiego rozbrzmiewało w mojej duszy, jak gdybym wiedziała o nim już wcześniej, ale musiała o nim ponownie usłyszeć. To wszystko brzmiało tak znajomo. Wiedziałam, że pragnę tego, co ma prawdziwe znaczenie, a nie ulotnego światowego szczęścia. Chciałam prawdziwego szczęścia. Przesłanie o tym, że Bóg przygotował plan szczęścia, brzmiało wiarygodnie. Świadomość tego, że Ojciec Niebieski jest kochającym Ojcem i że ja jestem Jego dzieckiem — że posłał Swego Syna, Jezusa Chrystusa, aby dokonał zadośćuczynienia i zmartwychwstał dla nas, ponieważ nas kocha — jest dla mnie drogocennym skarbem […]. Poznawanie planu szczęścia przygotowanego przez kochającego Ojca Niebieskiego było jak kosztowanie najsłodszego owocu. Mam teraz cel, moje życie ma kierunek, a relacje międzyludzkie i rodzina mają znaczenie”.

„Odkąd byłem młody, zawsze zastanawiałem się, jaki jest cel tego życia. Dosłownie zadawałem sobie pytania typu: ‘Dlaczego tu jestem?’, ‘Skąd pochodzę?’ i ‘Dokąd zmierzam?’. Kiedy spotkałem misjonarzy, odpowiedzieli mi na te pytania. Ale ważniejszy od ich odpowiedzi był towarzyszący im spokój. Nagle moje życie miało cel i wiedziałem, że o ile pozostanę blisko Pana, zawsze tak będzie. Członkostwo w Kościele oraz posiadanie wiedzy i świadectwa o Jezusie Chrystusie, które otrzymałem, było dla mnie ogromnym błogosławieństwem. Wiem, że moje życie jest w Jego rękach. Przyszłość nie jest straszna, kiedy posiada się tego rodzaju spokojną i pewną perspektywę. Przekonałem się, że szczęście jest wpisane w plan naszego istnienia. Życie nie zawsze jest łatwe, ale mogę z pewnością powiedzieć, że jestem bardzo szczęśliwą osobą”.

„To niepojęte, że nawróciłam się w tym kościele. Przez większość życia tak naprawdę nie wiedziałam, kim jest Bóg i Jezus Chrystus. Moja rodzina nie była religijna i była wyjątkowo patologiczna. Pod żadnym względem nie miałam łatwego dzieciństwa. Nie wiedziałam, że można chcieć od życia czegoś więcej ani że Ojciec w Niebie troszczy się o mnie. Nie wiedziałam, że moje istnienie ma cel. W szkole średniej zdałam sobie jednak sprawę, że chciałam od życia czegoś więcej. Wiedziałam, że poza tym życiem musi istnieć coś jeszcze i nie chciałam iść ścieżką, którą szłam. Zwróciłam się do jednej z moich przyjaciółek, która była członkinią Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, i poprosiłam ją, aby zabrała mnie ze sobą do kościoła. Poszłam z nią i wiedziałam, że to było to. Zaczęłam spotykać się z misjonarzami i moje serce zaczęło ulegać przemianie. Czułam się taka szczęśliwa i ze wszystkiego zadowolona. Wszystko zaczęło mieć sens. Oczywiście nie wiedziałam wszystkiego, ale miałam wiarę. Wiedziałam, że mój Zbawiciel osobiście cierpiał za moje grzechy, tak jak za nas wszystkich. Wiedziałam, że moje grzechy zostały mi wybaczone i czułam przez to wielką pokorę. Modliłam się z całego serca i przekonałam się, że właśnie tego chciał ode mnie Ojciec Niebieski. Nawrócenie się na tę ewangelię było najlepszą decyzją w moim życiu. Przez długi czas byłam zagubiona, ale teraz znam swój cel i wiem, że jest coś więcej poza tym życiem”.