Misjonarze to wolontariusze, którzy odkładają na bok swe normalne życie na okres trwający do dwóch lat, aby pomagać bliźnim przybliżyć się do Jezusa Chrystusa. Przed udaniem się na misję byli studentami, pracownikami, sportowcami, molami książkowymi, muzykami; masz teraz obraz sytuacji. Po służbie, powrócą do domu, aby ukończyć szkołę, wrócić do pracy, umawiać się na randki, wziąć ślub i wieść całkiem normalne życie.

Przybywają oni z całego świata. Nie jest to niczym niezwykłym, aby misjonarze służyli w kraju, którego język nie jest ich ojczystym. Służą jako młodzi dorośli lub w wieku emerytalnym — jako osoby stanu wolnego lub małżeństwa. Niezależnie od wieku ich motywacja jest szczera — opuszczają swe domy i rodziny na pewien okres, aby poświęcić się temu, o czym Jezus nauczał Swoich Apostołów: „[Pójdźcie] na cały świat, głoście moją ewangelię wszystkiemu stworzeniu” (Ew. Marka 16:15).

Nie. Ewangelia Jezusa Chrystusa jest dla wszystkich. On zaprasza każdą osobę, aby przyszła do Niego „bez pieniędzy i bez płacenia” (Ks. Izajasza 55:1). Tak naprawdę to misjonarze pokrywają własne koszty służby na misji, aby mogli się z tobą spotykać. Lokalni przywódcy kościelni i instruktorzy również nie otrzymują zapłaty.

Długość nabożeństw może różnić się między kongregacjami. Możesz zawsze przyjść na jedno z głównych nabożeństw, które jest przeznaczone dla każdego, po którym następują zajęcia dla dzieci, młodzieży i dorosłych.

Nabożeństwo przeznaczone dla każdego nosi nazwę „spotkanie sakramentalne”. Na to spotkanie składają się pieśni, modlitwy i kazania (lub „przemówienia”) wygłaszane co tydzień przez różnych członków kongregacji. Co najważniejsze, część tego spotkania obejmuje przyjmowanie sakramentu (który jest podobny do komunii), aby pamiętać o Zbawicielu.