Jezus Chrystus w Księdze Mormona

Jezus wielokrotnie porównywał się do pasterza. Często mówił o Swojej miłości do ludzi, którzy za Nim podążają, nazywając ich Swoimi owcami. W 10. rozdziale Ew. Jana, zwracając się do ludzi w starożytnej Palestynie, oświadczył: „Mam i inne owce, które nie są z tej owczarni; również i te muszę przyprowadzić, i głosu mojego słuchać będą, i będzie jedna owczarnia i jeden pasterz”.

Kim były inne owce, o których Jezus mówił w tej przypowieści? Historia niektórych z tych „innych owiec” opisana jest w Księdze Mormona.

Księga Mormona to tom pisma świętego, w którym zawarte są nauki Boga skierowane do ludzi mieszkających w starożytnej Ameryce. Księga ta towarzyszy Biblii, potwierdzając jej świadectwo o Jezusie Chrystusie i dodając nowe informacje na temat Jego świętej misji.

Biblia podaje historię życia i posługi Jezusa w Ziemi Świętej, od narodzin po zmartwychwstanie. W Księdze Mormona czytamy o Jego wizycie w Ameryce po śmierci i zmartwychwstaniu. Nauczał tamtejszych mieszkańców, błogosławił ich, powołał niektórych, by służyli w Jego imieniu. Następnie wstąpił do nieba.

Biblia i Księga Mormona razem mówią o Jezusie Chrystusie więcej niż każda z nich oddzielnie. Czytając obie księgi, zyskujemy lepsze zrozumienie nauk Chrystusa i planu Boga dla nas.

Ukazanie się Jezusa, opisane w Księdze Mormona, jest istotne, gdyż oznacza, że Bóg obdarowuje tymi samymi błogosławieństwami i możliwościami wszystkie Swoje dzieci. Pokazuje, że miłość Boga nie ogranicza się do ludzi pochodzących z jednej części świata. Niezależnie od tego, gdzie mieszkamy i kim jesteśmy, niezależnie od tego, jakim mówimy językiem i jak wyglądamy, Bóg kocha nas i pragnie, byśmy usłyszeli prawdę, którą głosi.